در نگاه پر فروغت در آماقه سوکوتت تنها محبت را ميبينم مهر تو در زره زره ي وجودم رخنه

کرده و حال به زيبا ترين و مقدس ترين واژه يعني مادر قسم مي خورم که دوستت دارم

مادر عزيزم روزت مبارک . . .

تاج از فرق فلک برداشتن ،

جاودان آن تاج بر سرداشتن :

در بهشت آرزو ره يافتن،

هر نفس شهدي به ساغر داشتن،

روز در انواع نعمت ها و ناز،

شب بتي چون ماه در بر داشتن ،

صبح از بام جهان چون آفتاب ،

روي گيتي را منور داشتن ،

شامگه چون ماه رويا آفرين،

ناز بر افلاک اختر داشتن،

برتو ارزاني که ما را خوش تر است :

لذت يک لحظه "مادر" داشتن !

(فريدون مشيري)

مادر، تو کتاب نامکتوب مرارت هايي، تو ديوان محبت هايي، تو ناب ترين واژه شعر خلوصي؛ تو بلندترين داستانِ حماسيِ ايثاري. اي قصيده بلند عشق؛ اي عاشقانه ترين غزل؛ اي مثنوي رنج ها؛ تو بيت الغزل از خودگذشتگي هستي؛ تو قافيه احساس قلب مني؛ تو منظومه بلند فضيلت هايي تو بهترين بيت رباعي محبتي.
مادر، شعر وجود تو را، واژه واژه مي نوشم و رعناترين غزال غزل هايم را به سويت روانه مي کنم. دو بيتي هاي احساسم را همراه با شادمانه ترين ترانه فصل هاي زندگي ام، نثار دل بهاري ات مي کنم. اي بهترين شعر زندگي، روزت مبارک باد.

مادر

ساحـل آزاد گان در مهـر مادر بـوسـه هــاست
اين چه انگيز است يارب! زن بسان کيمياسـت

حــــريت ،آزاده گي ، رسـم صفاي طيـنت است
در تواين توصـيـف ميـبينم واخلاصـم بـجـاست

مـادران بــسـيــار ازبـطـنـي کــه آدم زاده انـــد
هــرزنـي مادر نـباشــد، مادري ها ،ما سواست

از دو جـنـس مختـلف، تــزويــج آدم مـيـشــود
آدمـيـت در بــســاط مــردمـي هـا تـا کـجـاســت

کـاش مادر هـا هـمـه مانـنـد تـــو مــادر بــــدي
اي بــسـا مادر که مـر فـرزنــد را دام بـلاسـت

خود نميدانـم پـيامـم زين سـخن شـد شعــر، تر
نازنين مهـرم! بدرگاهت گهــي طبعـي جداسـت

با وفـا خــو کـرده ام مادر! تـو شـيـرم داده اي
سالها شـد کـين لبانـم تـشـنـهء شـير شـماســت